-ing-

La esperantlingva sufikso "-ing-" el vortradiko faras instrumenton kun funkcio de "tenilo, en kiun oni parte aŭ tute metas ion".

Sufiksoj en Esperanto
Tipo	Oficialaj	Neoficialaj
Verbaj	-ant-, -int-, -ont- -at-, -it-, -ot-	-unt-, -ut-
Seksaj	-in-	-iĉ-, -ip-
Aliaj	-aĉ-, -ad-, -aĵ-, -an-, -ar-, -ĉj-, -ebl-, -ec-, -eg-, -ej-, -em-, -end-, -er-, -estr-, -et-, -id-, -ig-, -iĝ-, -il-, -ind-, -ing-, -ism-, -ist-, -nj-, -obl-, -on-, -op-, -uj-, -ul-, -um-.	-ab-, -ac-, -al-, -ari-, -ator-, -e-, -ed-, -el-, -en-, -enz-, -esk-, -ez-, -i-, -if-, -ik-, -ilion-, -iliard-, -it-, -iv-, -iz-, -j-, -nomial-, -ofon-, -oid-, -ol-, -olog-, -ologi-, -ometr-, -otek-, -oz- -pj-, -t-, -tet-, -uk-.

Ingo estas objekto, en kiu alia objekto aŭ membro estas enigita kaj fiksita, ordinare per sia ekstremaĵo. Tiu vorto formiĝas per aldono de la finaĵo -o de substantivo al la sufikso kiu tiam iĝas radiko.

Ekzemploj

• glavo → glavingo = tubeca objekto, en kiun oni metas la klingon de glavo
• cigaredo → cigaredingo = tubeto, en kiu oni tenas cigaron por fumi ĝin
• ŝraŭbo → ŝraŭbingo = ringo, en kiun oni ŝraŭbas ŝraŭbon
• ovo → ovingo = vazeto, en kiun oni metas ovon por ĝin manĝi
• piedo → piedingo = ringo, en kiun oni metas piedon por surĉevaliĝi kaj rajdi
• fingro → fingringo = fingropinta protekta ĉapo uzata dum kudrado

Eksteraj ligiloj

• Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko (PMEG) pri la afikso -ing-

• 
  romiaj glavo kaj glavingo (1-a jarcento, Majenco)
• 
  cigaro kun cigaringo
• 
  ŝraŭbingo (kun alumeto por komparo de dimensio)
• 
  ovo en modernisma ovingo
• 
  piedingo
• 
  fingringo