Benzoila klorido

kemia kombinaĵo
Benzoila klorido
Plata kemia strukturo de la Benzoila klorido
Tridimensia kemia strukturo de la Benzoila klorido
Wöhler kaj Liebig studis benzoilaĵojn en la semoj de la migdalujo
Alternativa(j) nomo(j)
  • Klorido de benzoilo
  • Klorido de benzeno-karbonilo
  • Klorobenzoilo[1]
Kemia formulo
C7H5ClO
CAS-numero-kodo 98-88-4
ChemSpider kodo 7134
PubChem-kodo 7412
Merck Index 15,1119
Fizikaj proprecoj
Aspekto senkolora koroda likvaĵo kun penetranta odoro
Molmaso 140,566 g·mol-1
Denseco 1,21g cm−3
Fandpunkto −1 °C
Bolpunkto 197,2 °C
Refrakta indico  1,5537
Ekflama temperaturo 88 °C
Memsparka temperaturo 360 °C
Solvebleco Akvo:reakcias
Mortiga dozo (LD50) 790 mg/kg (buŝe)[2]
Sekurecaj Indikoj
Riskoj R34
Sekureco S26 S45
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS Damaĝo Piktogramo
05 – Koroda substanco 06 – Venena substanco
07 – Toksa substanco
GHS Signalvorto Damaĝa substanco
GHS Deklaroj pri damaĝoj H302, H311, H312, H314, H317, H318, H331, H332
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P260, P261, P264, P270, P271, P272, P280, P301+312, P301+330+331, P302+352, P303+361+353, P304+312, P304+340, P305+351+338, P310, P311, P312, P321, P330, P333+313, P361, P363, P403+233, P405, P501[3]
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Benzoila kloridoC7H5ClO estas organika kloroderiva kombinaĵo, senkolora fumeganta likvaĵo kun irita odoro, ĉefe uzata en la produktado de aromataj peroksidoj kiuj estas krudmaterialoj en la preparado de tinkturoj, parfumoj, farmaciaĵoj kaj rezinoj. La benzoilaj derivaĵoj estis esplorataj en 1832 de la germanaj kemiistoj Justus von Liebig (1803-1873) kaj Friedrich Wöhler (1800–1882) kiuj trovis evidentecon pri la ekzisto de la benzoila radikalo en la amaraj semoj de la migdalujo.[4]

Sintezoj redakti

Sintezo 1 redakti

    

Sintezo 2 redakti

    

Sintezo 3 redakti

  • Sintezo per reakcio de benzoata acido kun klorido de karbonilo donante karbonan duoksidon kaj kloridan acidon:

    

Reakcioj redakti

Reakcio 1 redakti

  +    + 

Reakcio 2 redakti

2     

Reakcio 3 redakti

    

Reakcio 4 redakti

  • Benzoato de kolesterila estas likva kristalo malkovrita en 1888 de la aŭstra kemiisto Friedrich Reinitzer (1857-1927), kiu estis la unua kiu malkovris ke unu materialo posedas ion similan rilate al du malsamaj fazo-transiĝoj. En la unua transiĝo ĉe 145,5 °C la materialo iĝas opaka likvaĵo. Kiam pluvarmigite, ĝi iĝas travidebla ĉe 178,5 °C. La intera fazo estis pli malfrue nomata likva kristalo. La sekva reakcio okazas en piridina solvanto kun plua refluo. Rekristaliĝo en etila acetato rezultas en blankaj grajnetoj.[7]

     

Literaturo redakti

Referencoj redakti