Christian Adolph Klotz
Christian Adolph KLOTZ [KRIStjan Adolf KLOC] (naskiĝis la 13-an de novembro 1738 en Bischofswerda, mortis la 31-an de decembro 1771 en Halle) estis germana filologo. Li estas fama reprezentanto de la transira periodo inter la epokoj Klerismo kaj Sturm und Drang.[1]
| Christian Adolph Klotz | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Christian Adolph Klotz | ||
| Naskiĝo | 13-an de novembro 1738 en Bischofswerda | |
| Morto | 31-an de decembro 1771 (33-jaraĝa) en Halle (Saale) | |
| Lingvoj | latina • germana vd | |
| Ŝtataneco | Germanio vd | |
| Alma mater | Friedrich-Schiller-Universitato Jena • Universitato de Lepsiko vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | klasika filologo • universitata instruisto vd | |
| Laborkampo | filologio vd | |
| Aktiva en | Görlitz • Leipzig • Jena • Göttingen • Halle (Saale) vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Edukado redakti
Klotz, filo de altranga eklezia oficisto, naskiĝis en Bischofswerda, Luzacio. Li frekventis la gimnaziojn en Meißen kaj Görlitz. De 1758 ĝis 1760, li studis ĉe la Universitato de Lepsiko. En ĉi tiuj jaroj, li jam publikigis siajn unuajn filologiajn verkojn. Poste li translokiĝis al la Universitato de Jena, kie li verkis polemikajn artikolojn kontraŭ Pieter Burman la juna. Klotz defendis sian disertacion, kvalifikiĝis kiel preleganto, kaj prelegis pri Horacio ĉe Jena.
Kariero redakti
En 1762 li akiris la postenon de asociita profesoro kaj en 1763 tiun de plena profesoro de la Universitato de Göttingen. En 1765 Klotz translokiĝis al la Universitato de Halle, kie li servis kiel profesoro pri filozofio kaj elokventeco. Tie li fariĝis tre populara pro siaj literaturaj kreaĵoj kaj grave influis la nuntempajn guston kaj pensadon. Johann Georg Jacobi estis inter liaj subtenantoj. Klotz publikigis en diversaj literaturaj ĵurnaloj, inter ili "Acta Litteraria", kaj konatigis siajn studentojn al itala poezio ekde Torquato Tasso. Li diskutis kun la "Allgemeine Bibliothek", al kiu li kontribuis.
En 1766 Klotz estis nomumita kortega konsilisto ("Hofrat") fare de la reĝo, post kiam li rifuzis alvokon al Varsovio. En 1769 li helpis al Karl Friedrich Bahrdt akiri la katedron pri bibliaj antikvaĵoj en la filozofia fakultato ĉe Erfurto. Bahrdt, kiel Klotz, venis de Bischofswerda, kaj du jarojn pli frue skandaloj en la privata vivo de Bahrdt kaŭzis lian eksigon.
La forto de Klotz estis lia kapablo kovri larĝan gamon de temoj kaj lia estetika same kiel plaĉa stilo, kaj en la latina kaj la germana. Kiel lia malforto, tamen kritikistoj foje identigis la mankon de profundo kaj originaleco de lia pensado. Johann Gottfried Herder kaj Gotthold Ephraim Lessing fariĝis konataj kiel liaj plej influaj kontraŭuloj. La verko de Klotz "Pri la profito kaj uzo de malnovaj tranĉitaj ŝtonoj" (1768) kritikanta la "Laokoonon" de Lessing, aperigis la respondon de tiu poeto en la "Leteroj de antikva enhavo" (1768-69). Klotz mortis la 31-an de decembro 1771 en Halle.
Vidu ankaŭ redakti
Referencoj redakti
- ↑ Achim Aurnhammer: Torquato Tasso in Deutschland, eldonejo Walter de Gruyter, 1995
