La Filoj de Rosenthal
La Filoj de Rosenthal (ruse Дети Розенталя, Djeti Rozentalja) estas postmoderna opero[1] en du aktoj de Leonid Desjatnikov laŭ la libreto de Vladimir Sorokin.
| La Filoj de Rosenthal | |
|---|---|
| drama muzika verko | |
| Aŭtoroj | |
| Lingvoj | |
| Lingvo | rusa lingvo |
| Eldonado | |
| Ĝenro | postmoderna opero |
| Loko de rakonto | Moskvo |
Fiksita en Sovet-Unio dum epoko post la Dua Mondmilito, opero diras la rakonton de klonoj de grandaj komponistoj: Wagner, Ĉajkovskij, Musorgskij, Verdi kaj Mozart, kiuj estis klonitaj fare de Alex Rosenthal, sciencisto kiu foriris de Nazia Germanio al Sovet-Unio. La premiero okazis ĉe Bolŝoj-Teatro en Moskvo en 2005.[2]
La historio de kreo redakti
"La Filoj de Rosenthal" estis la unua originala opero por preskaŭ 30 jaroj en Bolŝoj-Teatro.[1] Eduard Bojakov kaj Pjotr Pospelov iniciatis kaj lobiadis la projekton en la Bolŝoj-Teatra administrejo. En 2002 la kontrakto estis subskribita kun Leonid Desjatnikov kaj Vladimir Sorokin por skribi la novan operon.[1] Ĉe unua, ili planis krei libreton bazite sur la ludado de Sorokin "Ŝĉi", sed pro tio ke la ludado uzas obscene vortenhavon, ili decidis krei originalan libreton. Kiam Desjatnikov kaj Sorokin renkontiĝis en Kratovo vilaĝo proksime al Moskvo, Sorokin proponis: "Lasis skribi operon pri klonoj de klasikaj komponistoj".[3]
Wagner, Verdi, Mozart, Musorgsky kaj Ĉajkovskij estis elektita kiel la plej reprezentaj komponistoj por la opero. La proporcio de du rusaj komponistoj ĉe tri ne-rusaj estis elektita intence. Dum preparo, Vladimir Sorokin legis (tradukita al rusa lingvo) libretojn de "La ringo de la Nibelungo" de R. Wagner kaj kelkajn de la operoj de Verdi; ankaŭ, li legis originalan libretojn de "Ĥovanŝĉino" kaj "Boris Godunov" de Musorgskij ktp. Leonid Desjatnikov estis kreanta muzikon bazita sur laboroj de 19-a jarcentaj komponistoj, ne limigante sin al "originaloj" de la "klonoj" de la opero. En sia intervjuo li ankaŭ agnoskis ke li ne povas ignori modernan popmuzikon kiel potenciala fonta materialo.[3]
Sinoptiko redakti
En la komenco de la unua akto la "silenta filmo" oni montras klarigon de la rakonto de Alex Rosenthal, talenta sciencisto kiu eliris de Nazia Germanio al Sovet-Unio en la 1930-aj jaroj. Li inventis la metodon kloni bestojn kaj homojn.
La unua subsceno de 1a sceno okazas en la laboratorio de Rosenthal. Li kaj La Genetikistoj (kantistaro) preparas kloni Mozart. Ili kantas la arion kiu glorigas "resurekton" de genioj: "Mi kredas: genio kaj morto ne kombinas!" (Верю: несовместны гений и смерть!). La voĉo de laŭtparolilo klarigas la stadiojn kloni homon de la metodo de Rosenthal. Tiam, Rosenthal, Liaj Kunuloj kaj La Genetikistoj kantas kanton kiu supozate signifas ke la klonado de Mozart estas sukcesa. Dua subsceno. Estas nokto, klonoj (Wagner, Verdi, Musorgskij kaj Ĉajkovskij) dormas sur hamakoj proksime al la scienca centro. Rosenthal aperas kun la lulilo. Wagner vekiĝas kaj klarigas ke li vidis inkubon: la bela cigno transformita en pluvo de gravaj vermoj. Aliaj klonoj vekiĝas kaj Rosenthal sciigas ilin ke Mozart klonado estis sukcesa.
La 2a sceno. Loko: verando de daĉo de Rosenthal. Dueto de Vartistino kaj Ĉajkovskij: ili estas seniluziigitaj ke ŝi estas tro malnova al mamo-paŝtaĵo Mozart, kiel ŝi faris por aliaj klonoj. Ĉajkovskij estas maltrankvilita: "Kiel komplekso estas ĉi tiu mondo! / Kiom timiga estas ĝi / Kaj kiom stranga estas ĝi!" (Как сложен мир! / Как страшно в нем / И странно!) Rosenthal alportas la novnaskitan bebon: Mozart. Aliaj klonoj kaj Vartistino memoras la unuan tempon de lia apero en la familio. Kiam ili mencias la ludilojn kiujn Stalin prezentis al ili en Kremlo, la Ludiloj aperas sur la stadiono kaj dancejo. Rosenthal konfesas ke li restis ĉe Stalin kaj diris al li ke la klonoj estas liaj propraj infanoj. Li estis komisiita kloni laboristojn, ne geniojn, do li klonis ilin kontraŭleĝe. Portretoj de la gvidantoj de Sovet-Unio, subtenita de iliaj paroladoj, montras la laŭpaŝan redukton de la intereso de registaro en la klonada projekto. La lasta estas Jelcin kiu diras ke la registaro havas neniun monon por la projekto. Tiam, la enteriga portreto de Rosenthal aperas kun datoj: 1910—1992. La Voĉo diras ke estas neniu rimedo subteni la klonojn.
La dua akto komencas kun la 3a sceno, kiu okazas sur la "Tristacia Placo" en Moskvo en 1993. La Forirantoj, Taksiistoj, Rifuĝinto, Vetludantoj, Senhejmo, Prostituitinoj, Negocistoj ĉiuj kantas siajn kantojn. La klonoj ludas sian rezulton. Tanja, la prostituitino, estas profunde tuŝita de ilia rezulto. Ĉiuj klonoj krom Mozart foriras al la drinkejo. Transiro al la unua subsceno de 4a sceno: Mozart kaj Tanja kantas pri sia amo. Kela, la prostituisto, interrompas ilin. Verdi pagas al Kela por Tanja, donante oran horloĝon de lia patro. Mozart kaj Tanja vokas ĉiun al sia geedziĝo: "Amo venkas ĉion!" (Всё побеждает любовь!). Kela estas seniluziigita ke li perdis unu el liaj prostituitinoj: "La geedziĝo ne estos longe!" (Недолго свадебка продлится! / Пеняй, оторва, на себя!). En la dua subsceno ĉiuj loĝantoj de fervoja stacio kuras reen al la stadiono. La geedziĝo okazas, por ĉiu feliĉe. Tanja translokiĝas al sia patrino al Krimeo, do ili ĉiuj feliĉe vivus tie. Ilia trajno alvenas. Kela proponas trinki vodkon (tradicio antaŭ la longa vizito). Baldaŭ, la klonoj kaj Tanja sentas sin malbone kaj falas sur la tero.
En la 5a sceno, Mozart estas sole en la hospitalo de Sklifosofsky. La Voĉo klarigas al li ke vodko estis venenita de Kela; ĉiu alia mortas, sed la imuneco de Mozart savis lin, same kiel la originala Mozart estis venenita de hidrargo. La kantado de Mozart estas subtenita de citaĵoj de arioj de la klonoj kaj Tanja, ĝis tiuj senkoloriĝas for; Mozart estas lasita sole.[4]
La strukturo de la opero redakti
La muziko de la opero estas de postmoderna stilo: ĉiu de la klonoj de komponisto havas konvenan scenon en la opero, kiu estas "malgranda opero" de tiu komponisto.[5] La muzikaj referencoj ne estas limigita al la "originaloj" de komponistoj, ekz., influo de Ŝostakoviĉ estis notita.[6]
La libreto estas la koncipa bazo, kiu subtenas muzikan strukturon de disigo de la opero en scenoj, kiuj imitas stilojn de konvena komponisto. En la unua sceno, Wagner vidas inkubon kiu eĥas bildon de la Dia Cigno. Vartistino de dua sceno kaj la dueto de Ĉajkovskij estas parodio al "Eŭgeno Onegin". Fonaj roluloj de tria sceno kaj amasa kantado rilatas al "Boris Godunov" de Mussorgksy. La kvaraj scenaj ligas al la laboroj de Verdi, kiu estas atingita de ama dueto de Mozart kaj Tanja kaj italaj lingvaj frazoj. Tamen, Mozart havas neniun scenon, verŝajne ĉar lia muzika stilo ne estas facila celo por stiligo.[5]
-
"Lohengrin" estas la opero de Wagner pri cigna kavaliro -
Dueto de Vartistino kaj Tatjana de Eŭgeno Onegin de Ĉajkovskij
-
Desegno de la sceno de "Boris Godunov" de Musorgskij -
La ama dueta ekzemplo de Verdi-a plejparto de ludita opero, "La Traviata" estas Un dì, felice, eterea (ilustraĵo montras eblojn de Robert Wilson)
Diskoj redakti
Firmao "Melodija" registris koncertan version de la opero en decembro 2015; la disko estas ankoraŭ eldonota en la komenco de opera sezono 2016—2017.
Literaturo redakti
- ruse Кубасов, Александр Васильевич Игровой мир в современном оперном либретто («Дети Розенталя» Владимира Сорокина) // Уральский филологический вестник. Серия: Язык. Система. Личность: лингвистика креатива. — 2014-01-01. — Вып. 1.
- ruse Гюляра Садых-заде. «ДЕТИ РОЗЕНТАЛЯ». ОПЕРА И СПЕКТАКЛЬ | Петербургский театральный журнал (Официальный сайт).Ptj.Spb.Ru. Проверено 17 июля 2016.
Ligoj redakti
- "Дети Розенталя". Www.srkn.ru. Дети Розенталя. www.srkn.ru. Arkivita el la originalo je 2016-07-12. Alirita 2016-08-07. Дети Розенталя. www.srkn.ru. Arkivita el la originalo je 2016-07-12. Alirita 2016-08-07. — Libretto de la opero sur oficiala ejo de Vladimir Sorokin (en la rusa).