Stanislaw Trabalski

Stanislaw Bronislaw Boleslaw Trabalski (naskiĝis la  25-an de oktobro 1896(nun 1896-00-25), Lepsiko, mortis la 12-an de novembro 1985) estis germana politikisto (SPD, USPD, SED).

Stanislaw Trabalski
Persona informo
Naskiĝo	25-an de oktobro 1896 (1896-10-25) en Leipzig
Morto	12-an de novembro 1985 (1985-11-12) (89-jaraĝa) en Leipzig
Lingvoj	germana
Ŝtataneco	Germanio
Familio
Patro	Franciszek Trąbalski
Okupo
Okupo	politikisto

Tomboŝtono de Stanislaw Trabalski ĉe la Suda Tombejo de Leipzig

Vivo

Liaj gepatroj, Franciszek Trąbalski kaj Maria Trąbalski, naskita Mackowiack, enmigris de Pollando en 1888. Lia patro estis jam aktiva en Pollando kiel socialisto. En 1901 li translokiĝis kun siaj gepatroj resenditaj al Katowice en Polujo. De 1902 Stanislav vizitis la bazan kaj mezan lernejojn. Eĉ en tiu juna aĝo li ekkomprenis kiom malutila povas esti domanarnomo ĉar li estis enklasigita pro la politikaj agadoj de lia patro kiel "fremdulo, kaj ruĝa." El siaj instruistoj, la katolika pastro kaj iama serĝento, li tenis malbonajn memorojn.

Ekde lia patro ekde 28 decembro 1902 la gazeto "Gazzetta Robotnica" manifestigis, kaj Stanislaw, kiel ĉiuj aliaj familianoj ankaŭ helpi en produktado de la gazeto. Jam aĝo naŭ, li foje estis alkutimigita al tre delikataj taskoj. Tiel li, ekzemple, vokon al la kaŭriĝantaj soldatoj ne por partoprenis la batalojn de la Revolucio, kontrabandita en la kazernon. La kreskantaj farendaĵaj kozakoj ne suspektis ke infano estus uzita por tiaj taskoj. En 1912 la familio resendita al Leipzig. Ekde liaj gepatroj ne havigas la lernejopagojn por alia vizito al la lernejo li estis devigita serĉi metilernadon. La ŝuldmonoj por esti pagitaj monatan revuon fare de Stanislaw 300 markojn devitajn esti dum la semajnfinoj tra provizoraj taskoj gajnas kiel projekciisto en kelkaj kinoj en Leipzig. La 15an de decembro 1915 li ricevis la skizon por militservo. Li havis fuŝkontakton kaj ricevis bazan trejnantan en la 7-an Telegrafan Battalion en Dresdeno, al la okcidenta fronto. Ĉi tie li estis ordonita al teknika unuo. Meze de hajlo de obuso li riparis telefonajn lineojn kiuj estis pafitaj plurfoje. Kiam li estis atestanto al nehoma eltenivokomando, li povis malsukcesigi ĝian efektivigon per limiga telefona lineo. La 6an de junio 1916 en la "Infero de Verdun ", li estis pafvundita de obuso en la gambo. Laŭplana amputo, li povis retiriĝi kaj venis al Kriegslazaret al Vajmaro. La 30an de junio 1917 li estis maldungita kiel netaŭge por servo. Tiam li laboris kiel revizoro por sumigilo Turingio. Kiam li enmiksiĝis en oficirokunlaborantaro por la manĝprofitismo, li estis liberigita. Finfine li trovis laboron ĉe Carl Zeiss en Jena. En 1919, post mallonga restado en Leipzig, la revoluciulo turnis Trabalski Centron, Berlinon. Tie, li volontis nome de siaj Leipzig-kolegoj ĉe la antaŭa popola reprezentanto Emil Barth kie li povis vivi por iom da tempo. La demilitarigo kaj ordeno de la registaro devigis lin reen al Leipzig, kie li havis devon rekomenci la laboron en kiu li estis dungita kiam la milito krevis. En 1921 li geedziĝis kun Margaret Lipinski, la filino de Richard Lipinski. 1923, lia filo Charles Trabalski estis naskita, kiu estis pli posta iĝi membro de la parlamento por la SPD en Nordrejn-Vestfalio. Trabalski estis la patro de sep infanoj. La tombo de Stanislav situas sur la suda tombejo Leipzig.

Politika kariero

Trabalski 1909 estis membro de la junullaboristoj en Katowice, 1912, la eniro farita en la SPD. 1914 ĝis 1916 li kompletigis sian militservon kaj estis pafvundita. En 1916 Trabalski iĝis membro de la Ligo Spartako, en 1917, li ligis la USPD, 1922 reen al la SPD. En 1918 li iĝis membro de la Laborista kaj soldata konsilantaro en Vajmaro kaj Lepsiko en 1919.

En lia saĝe aktiva periodo inter la mondmilitoj estis Trabalski ankaŭj volontulolaboristoj en la Eduko-Instituto, kiel ekzemple 1928-1933 sekretario de la konsumantoko-Plagwitz Leipzig kaj 1932/1933 membro de la fero-fronto en la batalo kontraŭ la nazioj. En la periodo de 1933 ĝis 1945 li estis arestita sep fojojn. Dum la monatoj da oktobro kaj novembron 1939 li estis arestita kune kun Erich Schilling kaj Heinrich Fleißner. Ekzistis procedoj por ŝtatperfido, sed estis adaptitaj. Inter aliaj aĵoj, li pasigis 6 semajnojn en Koncentrejo Sachsenhausen. Trabalski ĝi estis plejparte pro Fleissner, laŭ ilia komuna gardo, kontaktoj kun soci-demokrat-inklinaj amikoj kiel Carlo Mierendorff kaj Julius Leber produktas hepaton en Berlino. Frue en 1944, kaj menciita Trabalski kaj Fleißner la antaŭa urbestro de Leipzig, Carl Friedrich Goerdeler, helpas lin en forigado de la NAXIA Regimges. Ili postulis apud la militista puĉo kaj la elimino de nazia diktatureco, "ko-persistemorajtoj de la laboristoj en ĉiuj ŝtatuntekonomiaj funkcioj. " Post la malsukcesa provo atenci Hitler-on la 20an de julio 1944 Trabalski, Fleißner, Erich Zeigner kaj alia Leipzig socialdemokratianoj denove estis deportitaj en la Sachsenhausen koncentrejo.

Postmilita periodo

La 3an de julio 1945, Trabalski elektita kiel kunfondinto de la SPD en Saksio, kiel prezidanto de la SPD-distriktokomisiono de Saksio, en 1946 li estis membro de la SED Distrikto-Estraro Okcidenta Saksoj, kvankam li sentis masivan indignon kontraŭ la malvola fuzio de la SPD kaj la KPD en la SED. Lia plej furioza kontraŭulo estis Otto Buchwitz, kiu nomis lin "Krawalski". Kune kun Rudolf Eckert Frederick Rudolph kaj Felix Kaden li defendis sin kontraŭ Bolŝevismo. En intervjuo kun Paul Lobe, en aŭtuno 1945, li partumis tion kun, aliflanke, tio por timo de aresto de la Sovetianoj de 20,000 Socialdemokratoj, la socialdemokrata gvidado ne kapabla vidas la unuigoprocezon al sumigilorezisto. Eĉ ĉar la nazioj ankaŭ estis Stanislaw Trabalski la Stalinist SED-kritikistoj kiel ĉagreno. Tial, ĝi donis en 1948 kaj metis ĝin antaŭ lia domo "pro minaco al mondpaco-" tribunalo. Li daŭre estis unua egaleca prezidanto de la SED-distriktogvidado. Ĝis 1948 li estis membro de la SED-ŝtatosekretariejo kaj respondecis pri la partiestabladoj. En oktobro 1948, estis arestita dum Trabalski kaj duonojaroj la 1an de novembro 1950 en la limo rearestis. Ĝis 1954 sekvis la konvinkiĝon: Pro la delikto de "milito kaj bojkotagitado", li ricevis sesan kaj duonon jarojn en malliberejo sed estis pardonita en 1956 per iniciato de la brita Laborista Partio. Tiam li jam ne okupiĝis pri politikaj oficoj. Li iĝis membro de la Bibliografa Instituto en Leipzig, sed estis plue observita kaj plurfoje arestita. Funkciigi same kiel daŭri de 1960 ĝis 1961 por kvazaŭa "sociademokratio". Totalo da ok jaroj, li sidis por siaj politikaj konvinkiĝoj en la Distrikto Bautzen-malliberejo, Waldheim, Sachsenhausen kaj Bützow.

Laŭleĝa pretigo

La frazo de 29 aprilo 1954, en kiu li estis kondamnita al sekseinhal jaroj en malliberejo, estas laŭ la peto de lia filo Charles Trabalski de la 30-a Distriktjuĝejo de Rostock Septembro 1996, estis nuligita tiel kontraŭkonstitucia la ŝtatleĝo

Rehabilitaion

La lastatempe establita, eliris de la SED ĝis PDS - Hodiaŭ "La maldekstro", decidita ĉe renkontiĝo en la 20-21-an januaro 1990, inter aliaj aĵoj, homoj kiu la sanga teruro de Stalin en Sovet-Unio falis viktimo por rehabiliti. La Arbitracio-Komisiono de la PDS rehabilitis 48 homojn saĝe, kiu suferis sub Stalinist-persekuto kaj malliberigo, aŭ estanta murdita. "Je la avantaĝo de la renovigo de la partio kaj sur la bazo de la tiama uzebla statutolifto ĉiuj sankcioj en la pasinteco esprimis partion. " Krome, subjektoj kiuj ricevis la malfruajn 40'ojn kaj fruaj 50'oj de la 20-a Jarcento ekskludita pro sia pasinta alligiteco kun la SPD sub la stigmato de "sociademokratio" kiel tielnomitaj Schumacher-agentoj de la SED kaj arestis, aŭ lige kun la fikcia spiono, Noel Field, kaj la stalinistaj ŝajnprocesoj en Hungario kontraŭ Laszlo Rajk kaj aliaj en Bulgaria Traicho Kostov kaj kontraŭ aliaj kaj kontraŭ Rudolf SlánskYXYXYX en Ĉeĥoslovakio, kaj aliaj ankaŭ estis persekutitaj per la SED kiel kvazaŭaj agentoj de imperiismo aŭ malliberigitaj. Tiuj inkludas, inter aliaj rehabilitis totalon de 28: Leo Bauer, Alfred Drögemüller, Max Emendörfer, kaj Willi Kreikemeyer.

Citaĵoj

La 20an de novembro 1952, kiam Stanislaw estis malliberigita en Berlin Hohenschönhausen, la tielnomita Submarŝipomalliberejo, li skribis en letero: ' [ ... ] mi estis ĉikanita malfacila [ ... ]. To my family, I could not write since my arrest. Have said that I had fled to the West. [ ... ] It was more cruel than the Nazis."

'Here are the most difficult time of my stay began with the goal to get me to die. Ĉeloj in the basement with no windows hot to 45 degrees with built-noise apparatus of cells with double bunks about 1.20 m long and cold aerenpreno [ ... ] neniu dormo aŭ kapjeso de la tago; cell checks every three minutes. By the end of June 1953 all kuracista helpo was withheld."

Lastatempe elektite kiel distriktestro de la SPD la 26an de aŭgusto 1945 en lia malferma parolado, citita el

'However regrettable it is that we were not able to take power themselves, but I must still find that Nazism would have been even without the arrival of the Allies in Germanio, can not last long."

De intervjuo kun Beatrix Bouvier Wrede de 22 novembro 1973

"Kvankam mi estis kontraŭ la principo de unuiĝo, estis miaj motivoj por la daŭra partia kunlaboro kiel sekvas: mi staris antaŭ la alia problemo sur regiona partio, kiun la partio dissolvis. Heinrich Fleissner avertis kontraŭ tiu risko estis unt kiun ĝi vere helpas ke la distriktestraro konsentis pri la fuziodato. Fleissner diris ke partiorezolucio ne estis respondi, ĉar alie arestis milojn da oficialuloj. La antaŭa tendaro havis tre altan mortoprocentaĵon, tiel ke estis ankaŭ necerta ĉu la Funtionäre iam aperus vivanta denove. [ ... ].

Literaturo

• Michael Rudloff: Trabalski Stanislaw (1896–1985): a biography between the political systems, in: "There are such pests is also available in Leipzig," London [ua], 1997, ISBN 3-631-47385-0. pp. 13–68.
• Beatrix Wrede-Bouvier: Off! Socialists in the Soviet Occupation Zone and the GDR 1945-1953, Bonn 1996, ISBN 3-8012-4075-4.
• Beatrix Wrede-Bouvier, Horst-Peter Schulz: "...but, the SPD has ceased to exist", 1991; ISBN 3-8012-0162-7, S. 203-226.
• Andreas Malycha: On the way to the SED, 1996; ISBN 3-8012-4065-7
• Mike Schmeitzner, Michael Rudloff: History of social democracy in the Saxon parliament, in contributions to the history of the labor movement, trafo verlag Dr. Wolfgang Weist, Berlin 40. Jahrgang 1998]; ISSN 0942-3060

Eksteraj ligiloj

• Stanislaw Trabalski Stanislaw Trabalski in the Archives of Social Democracy
• DER SPIEGEL vom 05.03.1949 Do you think the enemy class?
• Interview mit Manuel Reichardt, Enkel von Otto Buchwitz, vom 8. Mai 2009
• Bundesunmittelbare Stiftung des öffentlichen Rechts
• Fumigate the nests of the shoemaker agents from. Arkivigite je 2015-07-12 per la retarkivo Wayback Machine Leipziger Volkszeitung vom 15.November 1950
• Contributions to the history of the labor movement PDF - Datei