Ibn Tajmija, Taqī ad-Dīn Ahmad ibn Taymiyyah (en araba تقي الدين أحمد ابن تيمية, naskiĝinta en 1263 en Harran, nuntempa Turkio, mortinta en 1328 en Damasko, Sirio), literumita ankaŭ kiel Ibn TaymiyyaIbn Taymiyyah (|ابن تيمية) estis polemikiga mezepoka islama teologo krom juristo (fakih) kaj logikisto.[1][2] Li estis membro de la jurskolo de "madhab" hanbalismo fondita de Ahmad ibn Hanbal, kaj elstara kaj diversrigardita figuro inter fakuloj. Liaj ikonoklastaj vidpunktoj pri la doktrinoj de la Sunaismo amplekse akceptitaj, kiel la adorado de la sanktuloj (walîy) aŭ la vizito al iliaj tomboj (ziyarat), faris lin malpopulara inter la majoritato de ortodoksaj religiaj fakuloj (ulemoj) de lia epoko, kio kondukis lin al prizono kelkajn fojojn.[3]

Ibn Tajmija
Persona informo
Naskiĝo 22-an de januaro 1263 (1263-01-22)
en Harran,  Mamluka Sultanlando
Morto 26-an de septembro 1328 (1328-09-26) (65-jaraĝa)
en Damasko,  Mamluka Sultanlando
Tombo Maqabir vd
Religio islamo vd
Lingvoj araba vd
Loĝloko HarranDamaskoKaira Citadelo vd
Ŝtataneco Mamluka Sultanlando vd
Familio
Patro Shihab ad-Din ibn Taymiyyah vd
Patrino Q125494570 vd
Edz(in)o
Parencoj Majd ad-Din ibn Taymiyyah vd
Profesio
Okupo islamjuristo • poeto vd
Laborkampo fikhotafsir • haditaj studoj • politikoŝario vd
Aktiva en DamaskoKairo vd
Verkado
Verkoj A Great Compilation of Fatwa ❦
Minhaj as-Sunnah an-Nabawiyyah ❦
Al-Aqidah Al-Waasitiyyah vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Kvankam lia figuro estis el la plej grave konsiderataj nek en sis epoko nek poste,[4][5] Ibn Tajmija iĝis unu el la mezepokaj verkistoj plej influaj en la nuntempa Islamo,[3]​ en kiu liaj partikularaj interproj de la Korano kaj de la Sunao, krom lia malakcepto de kelkaj aspektoj de la klasika islama tradicio havis konsiderindan influon en la nuntempaj vahabismo, salafismo kaj ĝihadismo.[6][7] Fakte, kelkaj aspektoj de liaj instruoj havis fortan influon en Muhamad ibn Abd al-Ŭahab, nome fondinto de la reformisma movado hanbalismo praktikata en Sauda Arabio kaj konata kiel ŭahabismo, krom sur aliaj postaj fakuloj ŭahabistoj.[8] Al-Kaida kaj aliaj ĝihadismaj grupoj referencis al la polemika fatvo de Ibn Tajmija, kiu permesas la ĝihadon kontraŭ aliaj islamanoj.[9][10]

Notoj redakti

  1. «Ibn Taymiyya and his Times». Pakistano: Oxford University Press. Arkivita el la originalo la 11an de Oktobro 2015. Konsultita la 13an de Junio 2021.
  2. The Oxford Dictionary of Islam. Ibn Taymiyyah, Taqi al-Din Ahmad. Konsultita la 13an de Junio 2021.
  3. 3,0 3,1 Laoust, H., "Ibn Taymiyya", en: Encyclopaedia of Islam, 2a eld., Eldonita de: P. Bearman, Th. Bianquis, C. E. Bosworth, E. van Donzel, W. P. Heinrichs. Konsultita la 13an de Junio 2021.
  4. Tim Winter, The Cambridge Companion to Classical Islamic Theology, Cambridge University Press, 2008, ISBN 978-0-521-78058-2, p. 84.
  5. Yossef Rapoport kaj Shahab Ahmed, Introduction in Ibn Taymiyya and His Times, eld. Yossef Rapoport kaj Shahab Ahmed (Karachi: Oxford University Press, 2010), 6.
  6. Kepel, Gilles (2003). Jihad: The Trail of Political Islam. ISBN 9781845112578.
  7. Wiktorowicz, Quintan (2005). «A Genealogy of Radical Islam». Studies in Conflict & Terrorism (Taylor & Francis Inc.) 28 (2): 75-97. doi:10.1080/10576100590905057. Arkivita el la originalo la 14an de februaro 2017. Konsultita la 13an de Junio 2021.
  8. «Ibn Taymiyyah». Encyclopædia Britannica. Konsultita la 13an de Junio 2021.
  9. Springer, Devin (6a de Januaro 2009). Islamic Radicalism and Global Jihad. Georgetown University Press. p. 29. ISBN 978-1589015784. Konsultita la 13an de Junio 2021.
  10. Bassouni, Cherif (21a de Oktobro 2013). The Shari'a and Islamic Criminal Justice in Time of War and Peace. Cambridge University Press. p. 200. ISBN 9781107471153. Konsultita la 13an de Junio 2021.

Bibliografio redakti

  • Hallaq, Wael B. Ibn Taymiyya against the Greek Logicians. New York: Oxford University Press, 1993.
  • Haque, Serajul (1982). Imam Ibn Taimiya and his projects of reform. Islamic Foundation, Bangladesh.
  • Makari, Victor. Ibn Taymiyyah's Ethics: The Social Factor. Chico, Calif.: The Scholar's Press, 1983.
  • Memon, Muhammad Umar. Ibn Taymiyya's Struggle against Popular Religion: With an Annotated Translation of his Kitab iqtida˒ as-sirat al-mustaqim mukhalafat ashab al-jahim. The Hague and Paris: Mouton, 1976.
  • Michel, Thomas. A Muslim Theologian's Response to Christianity. Delmar, Novjorko: Caravan Books, 1984.