Azia palm-civeto
La Azia palm-civeto (Paradoxurus hermaphroditus) estas malgranda membro de la familio de Viveredoj apartenanta al Suda kaj Sudorienta Azio. En 2008, la IUCN klasifikis la specion kiel Malplej Zorgiga Ĉar ĝi estas adaptita al larĝa gamo da vivejoj, estas vaste distribuita kun grandaj populacioj ŝajne ne malkreskantaj.[1]
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Azia palm-civeto en arbo
| ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Paradoxurus hermaphroditus (Pallas, 1777) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
 Distribuo: indiĝena = verda, nova = ruĝa
| ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
Karakterizaĵoj
redaktiLa Azia palm-civeto estas malgranda, makulita griza kaj nigra viveredo pezanta 2 – 5 kg. Ĝi havas korpolongon de proksimume 53 cm kun 48 cm longa vosto. Ĝia longa, plumpa korpo estas kovrita per kruda, vila hararo kiu estas kutime grizeta en koloro. Ekzistas blanka masko trans la frunto, malgranda blanka peceto sub ĉiu okulo, blanka punkto sur ĉiu flanko de la nazotruoj, kaj mallarĝa malluma linio inter la okuloj. La muzelo, oreloj, malsupraj gamboj, kaj distala duono de la vosto estas nigraj, kun tri vicoj de nigraj markadaĵoj sur la korpo. La vosto estas sen ringoj, male al similaj aliaj civetoj. Malgraŭ ĝia specionomo hermaphroditus, la civetoj (kiel ĉiuj aliaj mamuloj) havas du apartajn seksojn kaj ne estas hermafroditoj.
Distribuo kaj vivejo
redaktiAziaj palm-civetoj estas indiĝenaj al Hindio, Nepalo, Bangladeŝo, Butano, Mianmaro, Srilanko, Tajlando, Singapuro, Duoninsula Malajzio, Sabaho, Saravako, Brunejo, Laoso, Kamboĝo, Vjetnamio, Ĉinio, Filipinoj kaj la indoneziaj insuloj de Sumatro, Javo, Kalimantano, Bawean kaj Siberut. Ili estis enkondukitaj en Irian Jaya, la Malgrandaj Sundaj Insuloj, Molukoj, Sulaveso kaj Japanio. En Papuo-Nov-Gvineo, ilia troviĝo estas necerta.[1]
Ili normale enloĝas praarbarojn, sed ankaŭ troviĝas en pli malaltaj densecoj en sekundara kaj selektforstita arbaro.[2]
Ili ankaŭ enloĝas parkojn kaj antaŭurbajn ĝardenojn kun maturaj fruktarboj, figarboj kaj neflegita vegetaĵaro. Iliaj akraj ungegoj permesas al ili surgrimpi arbojn kaj defluiltubojn de domoj. En la plej multaj partoj de Sri-Lanko, palm-civetoj estas konsideritaj ĝeno ĉar ili fekas en subtegmentoj de loĝdomoj, kaj bruas kaj moviĝas laŭte dum la nokto.
Ekologio kaj konduto
redaktiNutrado kaj dieto
redaktiLa Azia palm-civeto estas ĉiomanĝanto utiliganta fruktojn kiel ekzemple berojn kaj pulpfruktojn kiel gravan nutraĵfonton, kaj tiel helpas konservi tropikan arbaron. Ĝi ludas rolon en la ĝermado de la Pinanga kuhlii kaj P. zavana palmarboj.[3]
Konduto
redaktiLa Azia palm-civeto havas izolitan vivstilon, krom por mallongaj periodoj dum pariĝado. Ĝi vivas kaj surtere kaj surarbe, agante nokte kun aktivec-pintoj de malfrua vespero ĝis post noktomezo.[2] Ĝi estas kutime aktiva inter 6:00 p.m. kaj 4:00 a.m., estante malpli aktiva dum noktoj kiam la luno estas plej brila.[4]
Ĝi uzas odoromarkadon per anusaj glandoj, urino, kaj feko. La plej ofta marka konduto estas movi la anusajn glandojn laŭ surfaco por postlasi odormarkon. Ĝi kapablas identigi bestospeciojn, sekson, kaj ĉu la besto kiu postlasis la odormarkon estas konata aŭ nekonata per flarado de anusa odorosekrecio.[5]
Subspecioj
redaktiEkde Peter Simon Pallas unua priskribo publikigita en 1777, signifa nombro da subspecioj estis priskribitaj inter 1820 kaj 1992. Ili estas listigitaj laŭ la jaro da priskribo:[6]
- P.h. hermaphroditus (Palasa, 1777)
- P.h. bondar (Desmarest, 1820)
- P.h. musanga (Loterioj, 1821)
- P.h. javanica (Horsfield, 1824)
- P.h. pallasii (Griza, 1832)
- P.h. philippinensis (Jordan, 1837)
- P.h. setosus (Jacquinot kaj Pucheran, 1853)
- P.h. nictitans (Taylor, 1891)
- P.h. lignicolor (Miller, 1903)
- P.h. minoro (Bonhote, 1903)
- P.h. canescens (Lyon, 1907)
- P.h. milleri (Kloss, 1908)
- P.h. kangeanus (Thomas, 1910)
- P.h. sumbanus (Schwarz, 1910)
- P.h. exitus (Schwarz, 1911)
- P.h. cochinensis (Schwarz, 1911)
- P.h. canus (Miller, 1913)
- P.h. pallens (Miller, 1913)
- P.h. parvus (Miller, 1913)
- P.h. pugnax (Miller, 1913)
- P.h. pulcher (Miller, 1913)
- P.h. sacer (Miller, 1913)
- P.h. senex (Miller, 1913)
- P.h. simpla (Miller, 1913)
- P.h. enganus (Lyon, 1916)
- P.h. laotum (Gyldenstolpe, 1917)
- P.h. balicus (Sody, 1933)
- P.h. scindiae (Pocock, 1934)
- P.h. vellerosus (Pocock, 1934)
- P.h. dongfangensis (Corbet kaj Hill, 1992)
La taksonomia statuso de tiuj subspecioj ankoraŭ ne estis esplorita.[1]
Lokaj nomoj
redakti- Musang aŭ Alamid en Filipinio;
- Musang aŭ Luwak en Indonezio, kie civetkafo, multekosta speco de kafo, estas produktita.
- Motit en la Gran Cordillera Central montara sistemo de nordaj Filipinoj;
- Punugu Pilli en sudokcidenta Andra-Pradeŝo, Suda Centra Hindio;
- Marapatti aŭ "മരപ്പട്ടി", tradukiĝas kiel "arbo-hundo" aŭ "ligno-hundo", en la indiĝena malajala lingvo en la stato de Keralao en suda Hindio;
- Maranai en la tamila, ankaŭ signifanta "arbo-hundo" aŭ "ligno-hundo"
- Uguduwa en la sinhala de Srilanko;
- Gondhogokul, Khatash, Vham kaj multaj aliaj nomoj en la bengala;
- Cầy vòi hương en la vjetnama;
- PuLi.ngaa maajjar en la konkana.
Interagoj kun homoj
redaktioleo-ekstrakto
redaktiLa oleo ekstraktita de malgrandaj pecoj de viando stokita en linoleo en fermita argila poto kaj regule sunumita estas utiligita indiĝene kiel kuracilo kontraŭ skabio.[7]
Kafo
redaktiCivetkafo estas kafo preparita uzante kafo-berojn kiuj estis manĝitaj de la besto, parte digestitaj, kaj rikoltitaj de ĝia feko. Civetkafo estas nuntempe la plej multekosta kafo en la mondo.
Referencoj
redakti- ↑ 1,0 1,1 1,2 Duckworth, J.W., Widmann P., Custodio, C., Gonzalez, J.C., Jennings, A., Veron, G. (2008). Paradoxurus hermaphroditus. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj. Versio 2010.4. Internacia Unio por la Konservo de Naturo.
- ↑ 2,0 2,1 Grassman Jr., L. I. (1998) Movements and fruit selection of two Paradoxurinae species in a dry evergreen forest in Southern Thailand. Small Carnivore Conservation 19: 25-29.
- ↑ Thohari, M., Santosa, Y. (9-11 majo 1984). “A preliminary study on the role of civet (Paradoxurus hermaphroditus) in the natural regeneration of palms (Pinanga kuhlii and P. zavana) at Gunung Gede-Pangrango National Park, West Java (Indonesia)”, Symposium on Forest Regeneration in Southeast Asia. Alirita 2009-11-18..
- ↑ Joshi, A. R., Smith, J. L. D., Cuthbert, F. J. (1995). “Influence of Food Distribution and Predation Pressure on Spacing Behavior in Palm Civets”, Journal of Mammalogy 76 (4), p. 1205–1212. doi:10.2307/1382613.
- ↑ Rozhnov, V. V., Rozhnov, Y. V. (November, 2003). “Roles of Different Types of Excretions in Mediated Communication by Scent Marks of the Common Palm Civet, Paradoxurus hermaphroditus Pallas, 1777 (Mammalia, Carnivora)”, Biology Bulletin 30 (6), p. 584–590. doi:10.1023/B:BIBU.0000007715.24555.ed.
- ↑ Wozencraft, W. C. (2005). "Order Carnivora". In Wilson, D. E.; Reeder, D. M. Mammal Species of the World (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. pp. 532–628. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494
- ↑ Singh, L. A. K. (1982). “Stomach Contents of a Common Palm Civet, Paradoxurus hermaphroditus (Pallas)”, J. Bombay Nat. Hist. Soc. 79 (2), p. 403–404.
