Fonta aro
en matematiko, la aro, sur kiu agas (ĝenerale, parta) funkcio
| Matematikaj funkcioj |
|---|
| fonta aro, cela aro • bildo, malbildo • bildaro, argumentaro |
| Fundamentaj funkcioj |
| Algebraj funkcioj: konstanta • lineara • kvadrata • polinoma • racionala • Transformo de Möbius Aliaj funkcioj: trigonometriaj • inversa trigonometria • hiperbola • eksponenta • logaritma • potenca |
| Specialaj funkcioj |
| erara • β • Γ • ζ • η • W de Lambert • de Bessel |
| Nombroteoriaj funkcioj: |
| τ • σ • de Möbius • φ • π • λ |
| Ecoj: |
| totaleco kaj parteco • pareco kaj malpareco • monotoneco • bariteco • periodeco • disĵeteco • surĵeteco • dissurĵeteco kontinueco • derivaĵeco • integralebleco |
En matematiko, la fonta aro de funkcio oni nomas la aron .
Difino redakti
Por funkcio , kiu ĵetas elementojn de la aro A en la aron B, la aro A nomiĝas la fonta aro de la funkcio f, kaj la aro B nomiĝas la cela aro de la funkcio f.
La aron D(f) konsistantan el ĉiuj elementoj de la aro A, kie la funkcio estas difinita, oni nomas la argumentaro de f. La argumentaro de funkcio f estas do, laŭdifine, subaro de la fonta aro de la funcio f.
La argumentaro de la funkcio, kiu estas difinita ne por ĉiuj elementoj de la fonta aro, estas propra subaro (t.e. subaro ne egala al la tuta aro) de la fonta aro de la funkcio. Tipa ekzemplo estas la funkcio , kiu ne estas difinita por .
Tial oni nepre distingu la terminojn fonta aro kaj argumentaro.
