Ota Ginz

ĉeĥoslovaka judo kaj oficisto

Ota [Otto] GINZ [ginz] (naskiĝis la 19-an de julio 1896 en Ždánice (d:), distrikto Kolín, mortis la 29-an de februaro 1976 en Kirjat Jam Bet, Israelo) estis ĉeĥoslovaka judo, oficisto en grandkomerco en Prago. En 1958 li elmigris en Israelon. Li kun sia edzino Marie Ginzová estis la gepatroj de Petr Ginz, knabo pereinta en koncentrejo, kies desegnaĵo de la Tero vidata de sur la Luno fariĝis simbolo de holokaŭsto.

Ota Ginz
Persona informo
Naskiĝo 19-an de julio 1896 (1896-07-19)
en Ždánice
Morto 29-an de februaro 1976 (1976-02-29) (79-jaraĝa)
Lingvoj Esperantoĉeĥa
Ŝtataneco Ĉeĥoslovakio
Familio
Edz(in)o Marie Ginzová
Infanoj Petr Ginz • Chava‏ Pressburger
Okupo
Okupo esperantistotradukisto
Esperanto
Aliaj aktivaĵoj radioamatoro
vdr

Biografio redakti

Lia edzino estis fratino de Božena Sklenčková, sekve li estis bofrato de Otto Sklenčka kaj onklo de la aktoro Ota Sklenčka.

Depost 1918 li partoprenis tre aktive kaj diversmaniere la Esperanto-movadon. Precipe li sukcesis organizante gazetaran servon de ĈAE. Li multe laboris pri la enpenetro de Esperanto en la radio-sferon. Li estis eminenta eksperto pri lingvaj demandoj. Li kunredaktis la Ĉeĥoslovakan Antologion (Budapest 1935) kune kun Stanislav Kamaryt. En 1971 li donacis al Biblioteko Hector Hodler de UEA sian bibliotekon, kolektitan ekde la infanaĝo, kun multaj raraj verkoj (Unua Libro de Esperanto, 1887, Dua Libro, 1888, Princino Mary de Lermontov, Boris Godunov kaj Neĝa blovado de Puŝkin k.a.). Li estis honora membro de la Esperanto-klubo en Prago.

En 2006 aperis ĉeĥlingve, anglalingve kaj germanlingve broŝuro de la rusisto Jiří Franěk (d:Q12025125), kiu havas la titolon Ota Ginz - od Petra Ginze a raketoplánu Columbia až k Šolochovovi (Ota Ginz - de Petro Ginz kaj raketoplano Columbia ĝis Ŝoloĥov), kiu informas, ke estis trovita stenografita taglibro de Ota Ginz ekde 1915, kiam li estis sendita kiel soldato al la fronto, falis en rusan kaptitecon kaj servis en la bieno Ŝoloĥov, kie li amikiĝis kun knabo Miĥail, estonta Nobel-premiita verkisto, kun kiu ankaŭ poste interŝanĝis kelkajn leterojn.

Ankaŭ en la juda muzeo en Prago Ota Ginz estas konata kiel cionisma aktivulo.

Priskribo de Vlastimil Novobilský redakti

Vlastimil Novobilský en sia artikolo Ota Ginz. Esperantisto en Ĉeĥoslovakio dekomence publikigis koncizan biografion pri Ota Ginz. La kerno de la kontribuo estas intervjuo respondita de Ota Ginz en 1973. En ĝi Ginz parolas pri siaj unuaj rilatoj kun Esperanto, la sukceso de gazetara servo el Prago, kiu havigis sekvan sukceson de kursoj kaj aliaj agadoj, kaj de asociaj oficejo kaj librovendejo, siaj tradukoj al kaj el Esperanto, sia posta agado el Israelo ktp. Fine li respondis al tri specifaj demandoj pri eternaj komencantoj, Esperanto-libroj kaj siaj interesaj travivaĵoj.[1]

Verkoj redakti

  • Radio-amatora vortaro kvinlingva (Esperanta - ĉeĥa - germana - franca - angla)

Tradukoj el Esperanto redakti

  • Odd Arnesen: Vzducholodí k severní točně. Tragedie vzducholodi „Italia“ (Per aerŝipo al la norda poluso. Tragedio de aerŝipo „Iralia“, 1929, el la norvega en la ĉeĥan pere de Esperanta traduko de Jens Schjerve)
  • Eŭgeno Aisberg: Rozmluvy o radiu: Populární vysvětlení základů radiofonie. (Diskutoj pri radio: Populara klarigo de fundamentoj de radiofonio, el la Esperanta originalo Fine mi komprenas la radion en la ĉeĥan, 1927). Ĉi tiu verko estis tradukita pro lia iniciato en 28 lingvojn.

Traduko en Esperanton redakti

  • Jarmila Hašková (d:Q539000): La tridektri savitoj (Literatura Mondo, 1932, p. 202) – el la ĉeĥa
  • Karel Čapek: Ĉemizo (Ĉeĥoslovaka Antologio, Budapest 1935) – el la ĉeĥa
  • Reuven Kritz (d:Q44749490, ראובן קריץ): Freŝa mateno (1967) – el la hebrea
  • František Kubka: Anna de Pfalz (la nica literatura revuo, 1/3, p. 91-96) – el la ĉeĥa[2]
  • Curt Riess (d:Q92210): La infansava nokto (Norda Prismo, 57/5, p. 252-258) – el la germana[3]
  • Milovan Dj. Gliŝiĉ (d:Q604086, Милован Ђ. Глишић, Milovan Đ. Glišić): La diservo (la nica literatura revuo, 5/6, p. 231-233) – el la serba[4]
  • Miroslava Rektorisová: Donacanto de senmorteco (Scienca revuo, 1/1957, p. 1-4) – el la ĉeĥa[5]

Artikoloj redakti

  • Antaŭparolo (Ĉeĥoslovaka Antologio, 1935, kun S. Kamarýt)
  • Esperanto en servo al neesperantistoj (Esperanto, 4/1959, p. 69)
  • Esperanto na poštovních ceninách (Esperanto sur poŝtaj valorpaperoj, informfolio pri Esperanto, ĉ. 1947, )

Antologio redakti

Notoj redakti

Fontoj redakti

Eksteraj ligiloj redakti