The Handmaid's Tale

The Handmaid's Tale (angle, "La rakonto de la servistino") estas konjekta distopia romano de kanada aŭtoro Margaret Atwood, publikigita en 1985. La intrigo okazas en ne tro malproksima estonteco, kiam radikalaj protestantaj kristanoj faris puĉon en Usono kaj establis totalisman teokration. La romano traktas la temon de la subpremado de virinoj kaj la manierojn en kiuj virinoj povas atingi personan agentecon. La nomo rilatas al The Canterbury Tales de Geoffrey Chaucer.

The Handmaid's Tale
literatura verko
Aŭtoroj
Aŭtoro Margaret Atwood
Lingvoj
Lingvo angla lingvo
Eldonado
Eldondato 1985
Eldonejo McClelland & Stewart
Ĝenro feminismonovmaltusismo • historia fikcio • sciencfikcio • malutopia fikcio
Loko de rakonto Usono
Honorigoj Premio Arthur C. Clarke • NPR Top 100 Science Fiction and Fantasy Books • Governor General's Award for English-language fiction • Los Angeles Times Book Prize • Audie Award
vdr

La romano gajnis la Premion de la Ĝenerala Guberniestro por 1985, same kiel la Arthur C. Clark la unua en 1987. La romano ankaŭ estis nomumita por la Premio Nebulozo, la Premio Booker kaj la Premio Prometeo [1]. Ĝi ankaŭ estis adaptita por kino, televido, radio, opero kaj teatro.

Intrigo redakti

Averto: La teksto, kiu sekvas, malkaŝas detalojn pri la intrigo de la rakonto.

La rakonto okazas en la "Respubliko de Gilead", militarisma-teokratia diktatoreco kiu ekzistas en la periferio de la iama Usono. La respubliko estis establita kiam movado nomita "Filoj de Jakobo" faris puĉon per terora atako en kiu la Prezidanto de Usono estis mortigita, kaj tiam kulpigis islamajn ekstremistojn. En la rezultinta kaoso, la puĉistoj prenis potencon en siajn proprajn manojn kaj establis novan ordon kiu kreis socion en la spirito de la Malnova Testamento kaj ultra-konservativaj valoroj.

La rakonto estas rakontita de la vidpunkto de virino nomita DeFred. DeFred estas virino de nova klaso de servistinoj kiuj funkcias kiel konkubinoj por la reproduktaj celoj de la viroj de la reganta klaso, aranĝo kiu komenciĝis post akra falo en naskofteco, pro malfekundeco kiel rezulto de media poluado kaj sekse transdonitaj malsanoj. DeFred rakontas pri sia vivo en la domo de Fred (kiun ŝi simple nomas "la ĉefo"). Ŝi servas lin kaj lian edzinon, Serena, iaman gospelkantiston kiu reklamas "tradiciajn valorojn." Ĉiumonate, en la "konvena tempo" en ŝia menstrua ciklo, sankta religia ceremonio okazas dum kiu DeFred devas esti seksperfortita fare de Fred dum ŝi kuŝas inter la lumboj de lia edzino, Serena.

La libereco de DeFred estas tre limigita - ŝi nur rajtas forlasi la domon por butikumi ĉe certa vendejo portante grandan ĉapelon kiu kaŝas ŝian vizaĝon, ŝi ne rajtas fermi sian ĉambropordon, kaj ŝi estas kondiĉigita de konstanta gvatado de la "okuloj", la sekreta polico de Gilead.

La romano finiĝas per epilogo el la fino de la jarcento, post la falo de la Gilead-reĝimo, prezentita en formo de prelego de profesoro Peishuto, kiu, kune kun sia kolego, profesoro Notley Wade, malkovris la registradojn de DeFred kaj transskribis ilin, nomante la kolekton de registradoj "la rakonto de la servistino". Helpe de la tielnomita objektiva analizo de la "Gilead-periodo" kaj la graveco de la rakonto de DeFred, la ĉapitro kritikas la akademion. En sia prelego, la profesoro diras ke li kredas ke Nick aranĝis la fuĝon de DeFred, sed li ne povas esti certa ĉar estas nekonate kio okazis al ŝi. Li ankaŭ malkaŝas al la legantoj, ke sur la ruinoj de la Respubliko Gilead ekestis pli egaleca ŝtato, kun religia libereco kaj virinaj rajtoj. Sed Usono tia, kia ĝi estis, ne reviviĝis.

Averto: Malkaŝado de la intrigo de la rakonto ĉi tie finiĝas.

Roluloj redakti

  • DeFred: la heroino de la rakonto, kaj la rakontanto. La nomo "DeFred" estas sklavnomo. Ŝi estas virino de la unua generacio de la Respubliko Gilead, kiu ankoraŭ memoras la vivon antaŭe. Ŝi registras siajn memorojn sur magnetofono, kaj rakontas pri sia vivo kiel seks-sklavino kies tasko estas naski bebon por komandanto en la nova reĝimo kaj lia edzino. Dum la intrigo, DeFred estas en sia tria posteno kiel sklavino.
  • Fred: La komandanto, membro de la elito de la totalisma kristana reĝimo de la Respubliko de Gilead. Li havas malpermesitan personan rilaton kun DeFred, kiu malkovras ke li faris la saman kun sia antaŭa sklavino, kiu sinmortigis.
  • Serena Joy: iama evangelia predikisto, kaj la edzino de Fred, la komandanto. Ŝi estas suspektita de esti sterila, kvankam la seksa historio de ŝi kaj ŝia edzo sugestas ke li estas fakte sterila, la registaro - kiu sanktigas la naskiĝon - nur permesas la supozon ke virinoj estas sterilaj. En ĉi tiu situacio, ŝi estas devigita vivi kun la aranĝo ke la komandanto havas sklavinon kaj ke ŝi devas ĉeesti ĉe lia seksa renkontiĝo kun ŝi. Por atingi la celon de havado de bebo, ŝi instigas DeFred havi sekson kun Nick, la ŝoforo.
  • Liglan: sklavino de najbara komandanto, kaj membro de la rezistomovado kies celo estas faligi la reĝimon. Ŝi faras sinmortigon kiam la sekreta polico, "La Okuloj", malkovras ŝiajn agadojn.
  • Nick: la ŝoforo de la komandanto, kiu evoluigas rilaton kun DeFred, komence laŭ peto de Serena Joy, sed poste pro amo al ŝi, kaj en provo savi ŝin de malfacila sorto en ekzilo, en kazo ke ŝi ankaŭ montriĝos esti sterila. Dum la rakonto, la lojaleco de Nick estas neklara - ĉu li estas por la ekzistanta registaro aŭ parto de la opozicio al ĝi.
  • Moira: la bona amiko de DeFred de lerneja periodo. Lesbanino kaj feministo, ŝi kontraŭbatalas la subpreman Gilead-reĝimon. Kiam ŝi estas prenita por esti trejnita kiel sklavino, ŝi eskapas al Kanado. DeFred malkovras ŝin poste laborante kiel prostituitino en bordelo.
  • Luke : la partnero de DeFred en la periodo antaŭ la Gilead-revolucio. Ĉar li estis divorcita, lia geedziĝo kun DeFred estas konsiderita nelegitima fare de la religia reĝimo, kiu retrospektive igis DeFred adultulino, kaj ŝian filinon bastardo. Kiel rezulto, DeFred estas prenita kiel sklavino, kaj ŝia sorto estas neklara. Ilia filino estis prirezignita por adopto.
  • Profesoro Peishuto: malkovris la registradojn de DeFred, kaj donas historian prelegon pri la Gilead-periodo ĉe la fino de la jarcento, post kiam la respubliko falis.

Fono redakti

La intrigo okazas en Kembriĝo, Masaĉuseco, en nekonata estonteco, sed verŝajne inter la 21-a kaj 22-a jarcentoj, en fundamentisma kristana lando konstruita sur la ruinoj de Usono. En ĉi tiu socio, homoj estas apartigitaj laŭ kriterioj de klaso kaj sekso, kaj estas postulataj vesti sin per vestaĵoj dezajnitaj por sia rolo en socio. DeFred, ekzemple, la heroino de la rakonto, portas sklavinajn vestaĵojn - ruĝan mantelon kun blanka ĉapo kovrante ŝian hararon kaj kiu blokas ŝian vizaĝon. Tiuj uniformoj ludas centran rolon en socia kontrolo, kaj klare markas la lokon de homoj en la hierarkio de rajtoj laŭ sekso, okupo kaj kasto.

Politiko redakti

En Gilead, virinaj korpoj estas ilo kiu servas la politikajn kaj personajn celojn de tiuj kiuj tenas la potencon. Virinoj en Gilead-socio estas limigitaj al la hejma spaco, kaj ili estas senigitaj de rajtoj - ili ne havas la rajton voĉdoni, ili ne rajtas labori en profesio, ili eĉ ne rajtas legi kaj skribi (la varmarkoj en la butiko estas sole bildigitaj), kaj ili ne rajtas posedi posedaĵojn. Ĉar la fekundeco kaj naskoprocentoj en la populacio falis akre pro mediaj faktoroj, la registaro kreis novan klason de virinoj nomitaj servistinoj, kies tasko estas naski infanojn por viroj altstatusaj en tiu-ĉi socio. Eĉ la nomoj de la virinoj estas prenitaj de tiuj viroj, tiele ke ili estas nomitaj laŭ la nomo de la viro, kiun ili servas tiutempe - DeFred estas "De Fred", la komandanto kiun ŝi servas.

En la romano ŝajnas, ke eĉ la membroj de la reganta klaso ne vere kredas je la doktrinoj de sia revolucio, sed simple ĝuas la potencon kiun ilia statuso donas al ili. Fred, la estro de Defred, prenas ŝin al seksklubo (La Respubliko ja tenas laŭleĝaj bordeloj por la amuzo de la komandantoj) por amori kun ŝi ekstere de la religia ceremonio al kiu ili estas devontigitaj.

Je ĉiu nivelo de la socio, la homoj de la Gilead-socio montras malkontenton - kaj virinoj kaj viroj provas eskapi al Kanado, aŭ revas pri ĝi, kaj ankaŭ membroj de la supera klaso - kiel ekzemple Serena, la edzino de la komandanto - serĉas rifuĝon de malfacilaĵoj de la ĉiutaga vivo, ĉu help de konsumado de produktoj kiuj estas haveblaj ĉe la nigra merkato, ĉu sur vojoj aliaj.

Kelkaj kritikistoj opinias ke Gilead simbolas Usonon, kaj ke la subpremita sklavino simbolas Kanadon, opinion kiu devenas de la gvidado de Atwood de la kanada kontraŭ-usona movado en la 1960-aj kaj 1970-aj jaroj.

Kastoj kaj klasoj redakti

Afrik-usonanoj, la ĉefa malplimulto reprezentita en Gilead-socio, estas nomitaj "filoj de Ĥam", kaj legantoj ekscias per televidelsendo priskribita dum la rakonto ke ili estis ekzilitaj al "rezervejoj" en la Mezokcidento, io iom ekvivalenta al la landoj (Bantustanoj) sub la aŭspicioj de la sudafrika rasapartisma reĝimo. Kvankam la romano ne faras multe da referenco al katolikoj, estas menciite ke monaĥinoj estas konsideritaj "ne-virinoj", kaj ke la plej multaj el ili estis ekzilitaj al kolonioj, ĉar ili ne estis konsideritaj bonaj kandidatoj por nek geedziĝoreproduktado. Judoj en la romano estas nomitaj "filoj de Jakobo", kio ankaŭ estas la nomo de la religi-kristana organizo kiu realigis la Gilead-puĉon. En la rakonto, la judoj ricevis la elekton konvertiĝi al kristanismoelmigri al Israelo, kaj la plej multaj el ili elektis foriri. En la epilogo, profesoro Peishuto diras, ke kelkaj el la judaj enmigrintoj estis ĵetitaj en la maron survoje al Israelo, post la privatigo de la programo "reveno al la patrujo", kaj la provoj de la kapitalistoj maksimumigi iliajn profitojn. El la skribaĵoj de Defered oni povas kompreni, ke multaj judoj, kiuj restis en Gilead, daŭre praktikis sian religion sekrete, kaj kiam ili estas kaptitaj, ili tuj estas ekzekutitaj.

En Gilead, kompleta apartigo inter viroj kaj virinoj estis efektivigita, kie la viroj regas kaj la virinoj estas regataj kaj konsideritaj malsuperaj ol viroj intelekte kaj emocie.

Alia disiĝo inter virinoj kaj viroj estas la vestmaniero: viroj plejparte portas armeajn aŭ paramilitajn uniformojn, kio malklarigas ilian individuismon, sed ankaŭ donas al ili senton de potenco; Virinoj vestiĝas laŭ sia statuso, kaj la divido estas ĉefe dezajnita laŭ la koloro de la vesto. Ekzemple, Servistinoj (reproduktantaj seks-sklavinoj) portas ruĝan veston, kaj "ne-virinoj" tiuj kiuj estas forigitaj al kolonioj portas grizan.

Viroj redakti

Viroj en Gilead estas dividitaj en kvar ĉefajn kategoriojn:

  • La komandantoj de la kredantoj - la reganta klaso. Tiuj, kiuj apartenas al ĉi tiu klaso, havas la rajton establi patriarkan hejmon kun edzino, sklavino kiam necese, servistinoj kaj gardistoj. Estas ilia devo havi infanojn, kvankam multaj el ili estas senfruktaj, io, kio estas neata de la percepto, ke nur virinoj estas "kulpaj" pri sterileco. Ili portas nigrajn vestaĵojn, kaj rajtas posedi veturilojn.
  • Okuloj - la sekreta polico. Ili persekutas ĉiun kiu ne akordiĝas kun la postuloj de la reĝimo. Ili estas ĉiea kaj oni povas ĉiam aŭdi la zumadon de iliaj elektronikaj komunikaparatoj.
  • Anĝeloj - Soldatoj kiuj batalas en la militoj de la Respubliko. Kelkfoje ili ricevas permeson geedziĝi.
  • Gardistoj (gardantoj de la kredo) - soldatoj kiuj funkcias kiel laboristoj en "nigraj" laborlokoj kaj simpla policado. Ili estas konsideritaj netaŭgaj por pli estiminda laboro, estante "stultaj, maljunaj, handikapitaj aŭ junegaj". La junuloj inter ili povas fariĝi anĝeloj kiam ili atingas plenaĝecon. Ili portas verdajn uniformojn.

Viroj kiuj havas samsekseman sekson (vid Viroj kiuj seksumas kun viroj ĉar esti malferma gejo estas neeltenebla pro risko al la vivo), aŭ ajnan rilaton konsideritan devia laŭ la normoj de Gilead-socio, estas deklaritaj "seksaj perfiduloj" kaj estas ekzekutitaj aŭ senditaj al kolonioj por sperti pli malrapidan morton.

Virinoj redakti

La virinoj en Gilead-socio estas dividitaj en ses ĉefajn kategoriojn da "legitimaj virinoj", kaj du kategoriojn da "nelegitimaj" virinoj kiuj vivas ekster la socia ĉeftendenco:

Legitimitaj
  • Edzinoj estas ĉe la supro de la ina hierarkio. Ili estas edziĝintaj al komandantoj, kaj ĉiam portas bluon, koloron kiu simbolas la historiajn reprezentadojn en kristana arto de la Virgino Maria. Kiam komandanto mortas, lia edzino iĝas vidvino, kaj ŝia devo estas nigre vestiĝi.
  • Knabinoj estas la naturaj aŭ adoptitaj infanoj de la reganta klaso. Ili vestiĝas blankaj ĝis ili geedziĝas. La filino de Defered estis adoptita fare de komandanto kaj lia edzino kiuj estis nekapablaj havi infanojn proprajn.
  • Sklavinoj estas fekundaj virinoj, kies socia rolo estas gravedi kaj naski infanojn por komandantoj, kiel anstataŭantoj de siaj edzinoj. La sekso okazas ankaŭ en maniero, kiu simbolas la plenigon de ĉi tiu loko - la edzino apogas sin sur la kapon de la lito kaj tenas la sklavinon, kiu apogas sin sur ŝi, dum la komandanto klinas sin super ŝi kaj faras siajn agojn sur ŝi. Sklavinoj portas longajn ruĝajn robojn kiuj kovras siajn korpojn, gantojn kiuj kovras iliajn manojn, kaj blankajn kufojn kiuj ombrigas iliajn vizaĝojn, por limigi sian vidkampon same kiel malhelpi aliajn vidi ilin. La sklavinoj estas kutime virinoj kiuj estas konsiderataj perfiduloj al sia sekso aŭ al la reĝimo, ekzemple kiel Defered, pro adulto, kaj kiuj estis trejnitaj en reedukejo. Dum la ekzisto de la Gilead Respubliko, la nombro da sekskrimoj pliiĝis, ĉar la postulo je fekundaj virinoj pliiĝis inter la reganta kasto. La ideologia bazo por la uzo de sklavinoj ekestiĝis de la rakontoj de la Biblio - kiel ekzemple Jakobo kiu prenis la sklavinojn de siaj edzinoj, Bilhah kaj Zelpa, por ke ŝi nasku por li infanojn. La sklavinoj loĝas en la domoj de la komandantoj tiel longe kiel ili servas al li. Sklavino, kiu sukcesas naski infanon dum siaj devoj, supozeble neniam estos sendita al la kolonioj, eĉ se ŝi neniam denove naskos.
  • Onklinoj estas la virinoj kiuj trejnas kaj kontrolas la servistinojn. Ili servas kiel iniciatintoj de religio kaj reĝimo, kaj predikas la justecon de la socia ordo. Ili estas la solaj virinoj, kiuj foje rajtas legi, verŝajne plejparte religiajn tekstojn. La rolo de la onklino estas la nura rolo en la socio kiun fraŭla virino - kutime maljuna kaj malfekunda - povas ludi en la socio por eviti esti sendita al la kolonioj. Onklinoj vestiĝas brune.
  • Martoj estas malfekundaj virinoj kiuj havas la kapablon labori, kaj funkcias kiel servistoj en la domoj. Ili portas verdajn antaŭtukojn. La nomo "Marta" venas de rakonto el la Evangelio laŭ Luko, en kiu Jesuo vizitas Marta [2], la fratino de Lazaro, kiu atentis kaj servis lin.
  • Utilaj edzinoj - virinoj, kiuj geedziĝas kun viroj de malalta klaso, tiuj kiuj ne estas en la elito. Ili estas atenditaj plenumi ĉiujn inajn rolojn por siaj edzoj - por esti uzataj por edzinoj, reproduktado kaj mastrumado - kaj sekve, iliaj vestaĵoj estas buntaj, en bluaj, ruĝaj kaj verdaj koloroj.

La labordivido inter la virinoj kaŭzas rankoron inter ili - ekzemple, la servistinoj kaj la utilaj edzinoj vidas la servistinojn kiel prostituitinojn. DeFred lamentas ke la socia ordo forprenis de virinoj la kapablon identigi unu kun la alia.

nelegitimitaj
  • Ne-virinoj estas senfruktaj virinoj, vidvinoj, feministoj, lesbaninoj, monaĥinoj, kaj ajna virino, kiu kontraŭas la reĝimon aŭ la socian ordon: ili ĉiuj estas virinoj, kiuj ne kapablas asimili en la policita seksa divido de Gilead. Ili estas ekzilitaj al kolonioj - por purigi la radioaktivaj kampoj aŭ labori en agrikulturaj centroj. Eĉ tiuj sklavinoj, kiuj ne povas naski post tri lokigoj dum du jaroj, aliĝas al ili.
  • Izabeloj (nomitaj laŭ la biblia Izebel) estas virinoj kiuj estas devigitaj en prostituadon kaj distrajn rolojn por la viroj de la elito. Ili estas kutime allogaj kaj kleraj virinoj kiuj ne kapablas adaptiĝi al la rolo de sklavino. Ili estas steriligitaj, kio estas neita al aliaj virinoj. Ili laboras en bordeloj regataj neoficiale de la registaro. Ili estas nomitaj laŭ la reĝino Izabela, kaj vestiĝas per kio restaĵoj de kostumoj kaj seksaj vestaĵoj de la antaŭrevolucia periodo - kiel ekzemple huraistinoj, Playboy-kunikletoj, kaj similaj. Elizabetoj rajtas porti ŝminkon, trinki alkoholon kaj societumi kun viroj. Ili ankaŭ estas monitoritaj fare de la onklinoj, kaj kiam ili jam ne estas deziritaj fare de la viroj, ili estas senditaj al la kolonioj.

Beboj redakti

En ĉi tiu socio, denaskaj difektoj fariĝis pli oftaj.

Estas du kategorioj de infanoj:

  • Ne-beboj, estas beboj kiuj estas naskitaj kun videbla misformaĵo. Ili ne restas sur la kampo, sed DeFred ne volas scii kio okazas al ili. Virinoj vivas timante naski bebon kun misformaĵo - en Gilead estas kompleta malpermeso kontraŭ abortoj, do ĉiuj specoj de fetaj testoj estis forigitaj de la praktiko.
  • Gardataj estas beboj kiuj naskiĝas sen difekto.

La ceremonio redakti

La "rito" estas la seksumado inter la mastro kaj la sklavino, farita laŭ religio por reproduktaj celoj. La rito postulas, ke la sklavino kuŝu malsupre de la edzino, inter ŝiaj lumboj, dum la seksumado - kvazaŭ ili estus unu virino. Sajnas ke la virinoj enhavas rankoron kaj sentiĝas humiligitaj pro la ceremonio.

Kunteksto redakti

En Gilead-socio, la vorto "senfrukta" estis forigita de la leksikono. Fekundeco estas la domajno de virinoj, kaj ili estas aŭ fekundaj, aŭ senfruktaj, kaj tiam ili estas konsiderataj "nevirinoj" kaj senditaj al kolonioj, kie la averaĝa vivdaŭro estas tri jaroj.

Atwood ofte ripetas la motivon de kunteksto - en Gilead oni ofte diras la frazon "kunteksto estas ĉio" - kaj kiel ŝanĝiĝantaj kuntekstoj siavice ŝanĝas la perceptojn de homoj. Ekzemple, antaŭ la revolucio, la ludo skrablo estis konsiderata kiel "ludo por virinoj kaj maljunuloj", sed kiam virinoj estis malpermesitaj ludi ĝin, ĝi subite fariĝis dezirinda ludo. Kaj kvankam Defred devenis de libera kaj liberala vivostilo kaj kutimis vesti sin en malkaŝa maniero relative al la Gilead-normoj antaŭ la revolucio, kiam ŝi renkontas japanajn turistojn, ŝi trovas ke la virinoj inter ili ŝajnas troe eksponitaj al ŝi, kaj ŝi estas alarmita ke ili estas ŝminkitaj, kaj prijuĝas ilin negative.

Dum la romano estas ankaŭ subfosaj tekstoj, kiel la proverbo "nolite te bastardes carborundorum" (latine) gravurita sur la ŝranko en la ĉambro de Defered, kaj kiun ŝi ne scias traduki. Sed la leganto povas malkovri, ke la signifo de la vortoj estas "ne lasu la bastardojn venki vin".

Eksteraj ligiloj redakti