Eduardo la 7-a

Eduardo la 7-a (Albert Edward, Alberto Eduardo de Saksio-Koburgo kaj Gotao, naskita la 9-an de novembro 1841 en Londono, mortinta tie la 6-an de majo 1910) estis reĝo de Britio, reĝo de la regnoj en la Brita Naciaro kaj imperiestro de Barato. Li estis tre populara kaj ŝatata societa persono.

Eduardo la 7-a
Reĝo de Unuiĝinta Reĝlando de Britio kaj Irlando Imperiestro de Hindio
Regado	1901–1910
Antaŭulo	Viktoria
Sekvanto	Georgo la 5-a
Persona informo
Edward VII
Naskonomo	Albert Edward
Naskiĝo	9-an de novembro 1841 (1841-11-09) en Palaco Buckingham
Morto	6-an de majo 1910 (1910-05-06) (68-jara) en Palaco Buckingham
Mortis pro	bronkito • korinfarkto [#]
Tombo	Kapelo de Sankta Georgo [#]
Religio	protestantismo [#]
Lingvoj	angla [#]
Loĝloko	Palaco Buckingham [#]
Ŝtataneco	Unuiĝinta Reĝlando de Granda Britio kaj Irlando [#]
Alma mater	Universitato de Edinburgo • Christ Church College • Trinity College [#]
Subskribo
Familio
Dinastio	Saksio-Koburgo kaj Gotao [#]
Patro	Alberto de Saksio-Koburgo kaj Gotao [#]
Patrino	Viktoria de Britio [#]
Gefratoj	Viktorino Princino de Unuiĝinta Reĝlando • Alico de Britio • Alfred, duko de Saksio-Koburgo kaj Gotao • Princino Heleno de Britio • Princess Louise, Duchess of Argyll • Prince Arthur, Duke of Connaught and Strathearn • Prince Leopold, Duke of Albany • Princino Beatrico de Britio [#]
Edz(in)o	Aleksandra de Danio [#]
Amkunulo	Carmen Sylva • Alice Keppel [#]
Infanoj	Prince Albert Victor, Duke of Clarence and Avondale • Georgo la 5-a de Britio • Louise, Princess Royal • Viktorino Princino de Britio • Maud de Kimrio • Prince Alexander John of Wales [#]
Profesio
Okupo	aristokrato • artkolektanto • monarko • politikisto [#]
Aktiva en	Londono [#]
Honorigoj Honorigoj Kavaliro de la Ordeno de la Ora Ŝaffelo • Ordeno de la Nigra Aglo • Kavaliro Granda Kruco de la ordeno de la Bano • Kavaliro Grandkruca de la Reĝa Viktorina Ordeno • Kavaliro Granda Kruco de la ordeno de Sankta Miĥaelo kaj Sankta Georgo • Ordeno de Sankta Olavo • Grand Cordon of the Supreme Order of the Chrysanthemum • Ordeno de Sankta Andreo • Albert-medalo • Ordeno de la Ĝartero • Ordeno de la Kardo • Ordeno de Sankta Patriko • Ordeno de la Hinda Stelo • Ordeno de la Hinda Imperio • Respektinda Ordeno de Sankta Johano • Reĝa ordeno de la Serafoj • Elefant-ordeno • Ordeno de Sankta Huberto • Granda Kruco de la Rubando de la Tri Ordenoj • Grand Cross of the Order of the Tower and Sword • Granda Kruco de la Honora Legio • Supra Ordeno de la Plej Sankta Anunciacio • Order of the Dannebrog • Kavaliro Grandkruca de la Ordeno de la Nederlanda Leono • Malta Ordeno • Knight Grand Cross of the Order of Saint Stephen of Hungary • Fellow of the Royal Society of Edinburgh • Collar of the Supreme Order of the Chrysanthemum • Ordeno de la Ora Ŝaffelo • Granda Kruco de la Ordeno de Karolo la 3-a [#]
Membrecoj Membrecoj Klubo Bullingdon • Reĝa Societo de Londono [#]
Reĝo de Unuiĝinta Reĝlando de Britio kaj Irlando
Dum	1901–1910
Antaŭulo	Viktoria
Sekvanto	Georgo la 5-a
Imperiestro de Hindio
Dum	1901–1910
Antaŭulo	Viktoria
Sekvanto	Georgo la 5-a
[#]	Fonto: Vikidatumoj

Eduardo la 7-a

Li estis filo de reĝino Viktorino kaj la unua britia monarĥo el la dinastio de Saksio-Koburgo kaj Gotao. Li regis de la 22-a de januaro 1901 (morto de lia patrino) ĝis sia morto.

Eduardo iĝis reĝo je la aĝo de 59 jaroj kaj estis princo-heredonto (kun la titolo Princo de Kimrujo) pli longe ol iu ajn alia brita reĝo (la nuna heredonto, Princo Karlo, naskiĝis en 1948, do estas heredonto nur de 58 jaroj). Dum lia regado, nun nomata Eduarda periodo, unuafoje estis rekonita la ofico de Brita ĉefministro. Kiel unua brita monarĥo Eduardo vizitis Rusion; li ankaŭ kontribuis al la modernigo de la brita militŝiparo kaj al reformado de la medicinaj servoj de la armeo.

Biografio

Eduardo estis dua infano kaj plej aĝa filo de reĝino Viktoria kaj ties edzo Alberto, princo de Saksio-Koburgo kaj Gotao. Li ricevis jam en aĝo de unu monato - fare de la patrino - la titolojn princo de Kimrio kaj earl de Chester. Eduardo studis en Universitatoj de Cambridge kaj Oxford. Kiam li - kiel simpla soldato - bivakis en Irlando (junio - septembro de 1861), havis amrilaton al aktorino, je plej granda indigno de la reĝa familio. Reĝino Viktoria kulpis lin pro morto de lia patro. Fakte la princo mortis je tifo, sed lin kortuŝis la amrilato de sia filo (li mortis je la 4-a de decembro 1861). Post la afero, Viktoria malpermesis por Eduardo la okupiĝon pri la ŝtataj aferoj. Li jam estis 50-jara, kiam oni sciigis lin pri laboro de la registaro.

Li edziĝis en 1863 (10-an de marto) al Aleksandra, plej aĝa filino de princo Kristiano, la estonta reĝo Kristiano la 9-a de Danio. Iliaj kvin gefiloj plenkreskiĝis (Georgo, princo de Jorko, pli posta reĝo Georgo la 5-a estis ilia dua filo). Dum Aleksandra okupiĝis pri la familio, la princo vizitis societojn en Anglio kaj en la kontinento. Li tre ŝatis ĉevalkonkursojn, velŝipadon kaj ĉasadon. Oni ofte klaĉ-skribis pri lia skandala vivo. Eduardo estis ankaŭ arda framasono.

Kiam mortis reĝino Viktoria la 22-an de januaro 1901, Eduardo surtroniĝis kaj oni kronis lin la 9-an de aŭgusto de 1902 kiel Eduardo la 7-a. Li vizitis en 1903 Francion, Parizon, kie li trafe kaj france parolis kaj populariĝis. Tio ebligis la aliancon de entento en 1904.

Pri Esperanto li diris:

	„ Mi opinias ke Esperanto estas granda bonaĵo por la homaro kaj esprimas la deziron ke ĝi havu la plej kompletan kaj la plej rapidan sukceson. ”

Vidu ankaŭ

• Edward James

Bibliografio

Trovu « Eduardo la 7-a » inter la Vizaĝoj de homoj rilataj al la ideo «Internacia Lingvo»

• Sir Sidney Lee: King Edward VII (2 volumoj, 1925–1927)
• Gordon Brook-Shepherd: Uncle of Europe (1975)