Orient-mediteraneaj koniferaj-sklerofilaj-foliarbaj arbaroj

Orient-mediteraneaj koniferaj-sklerofilaj-foliarbaj arbaroj
ekoregiono
ekoregiono laŭ Monda Natur-Fonduso [+]
Orient-mediteraneaj koniferaj-sklerofilaj-foliarbaj arbaroj (Tero)
	Situo de la ekoregiono.
	Vikimedia Komunejo: Eastern Mediterranean conifer-sclerophyllous-broadleaf forests [+]
	v • d • r

La orient-mediteraneaj koniferaj-skerofilaj-foliarbaj arbaroj estas tersupraĵa ekoregiono el la mediteranea ekoprovinco de la palearktisa ekozono laŭ la tipologio de la Monda Natur-Fonduso (WWF). Ĝi estas parto de la tutmondaj 200-unuo kiu ampleksas la tutan mediteranean regionon. La ekoregiono kongruas kun samnoma regiono difinita de la Eŭropa Vivmedia Agentejo. Biome la ekoregiono apartenas al mediteraneaj arbaroj, duonarbaroj kaj arbustaroj de la orienta Mediteranea regiono.

Priskribo redakti

La ekoregiono kovras areon de 143 800 kvadrataj kilometroj, kaj okupas partojn de Israelo, Jordanio, Libano, Sirio, kaj Turkujo.

Flaŭro redakti

Karobarbo en Benŝemen-Arbaro, Israelo.

La ĉefaj plantokomunumoj en la ekoregiono ampleksas foliarbajn sklerofilajn arbedarojn (makisojn), pinarojn (ĉefe de la halepa pino (Pinus halepensis) kaj la malgrandazia pino (Pinus brutia)), sekajn kverkajn (Quercus spp.) duonarbarojn kaj stepojn.

Makiso estas superreganta speciale en la nordokcidenta parto de la ekoregiono kaj laŭlonge de la orienta marbordo de la Mediteraneo. Olivujo (Olea europaea), karobujo (Ceratonia siliqua), kirmesa kverko (Quercus coccifera), palestina pistacio (Pistacia palaestina), lentisko (P.lentiscus) kaj orienta arbuto (Arbutus andrachne) estas la ĉefaj specioj de la makisaj komunumoj.

Plie, tamen, pli ol 40 sklerofilaj specioj ^[1] ankaŭ troviĝas tie ĉi, inkluzive : Philyrea latifolia, Pistacia terebinthus, Calicotome villosa, Genista acanthi, Rhamnus oleoides, Myrtus communis, Laurus nobilis, Styrax officinalis, kaj Spartium junceum.

Kvankam la Olea-Ceratonia-Alianco en la marborda zono estas plejparte degradita, ĝi ankoraŭ ĉiam reprezentas la klimaksan komunumon ^[2]. Speciale la karobarba arbotavolo estas tiele degradita ke ĝi nur estas reprezentita de kelkaj individuoj. Olivujo konstituas kompletajn komunumojn apud Antalya-Köprülü-Kanjono kaj Adena-Feke.

Unu el la plej disvastigintaj kaj gravaj komunumoj de tiu ekoregiono estas tiu de kirmesa kverko. Ĝia granda ekologia toleremo kaj kapablo por restariĝi en degraditaj turk-pinaj arbaroj igas ĝin unu el la plej dominantaj vegetaĵaro-tipoj. Alia notinda kverko estas la komunumo de la endemia specio Quercus aucheri situinta apud Antalya-Kemer-Faselis.

Turka pino kaj halepa pino estas la ĉefaj arbospecioj en la arbaroj de tiu ekoregiono. Turka pino superregas en la nordaj partoj de la ekoregiono kaj halepa pino estas dominanta pli fore suden. La du specioj havas tre similajn ekologiajn karakterizojn, kaj ambaŭ estas sciataj por siaj alta ekologia toleremo.

Faŭno redakti

Tiu ekoregiono estas grava areo de birda diverseco ĉar ĝi situas en unu el la ĉefaj birdaj migrovojoj. La Granda Rifto etendiĝas en tiun ekoregionon apud Palestino, Israelo kaj Jordanio. Tiu areo do subtenas la daŭrigon de ŝlosila migrovojo ekde Afriko ĝis la nordo.

Plie, estas ses Gravaj birdaj areoj en la okcidenta parto de tiu ekoregiono. Ili gastigas interalie jenajn endanĝerigitajn speciojn : pigmean kormoranon (Phalacrocorax pygmeus), krispan pelikanon (Pelecanus crispus), marmoranason (Marmaronetta angustirostris), blankokulan anason, (Aythya nyroca), grandan kriaglon (Aquila clanga) kaj blankŝultran aglon (A.heliaca).

Populacio de la krize endanĝerigata norda senharibiso (Geronticus eremita) troviĝas en tiu ĉi ekoregiono. La sola populacio en Turkujo, kun 61 paroj, ne povas komplete postvivi sovaĝe, tamen ^[3]; ĝi vivas en bredado-stacio en Birecik, kaj vivas libere dum la bredada sezono. La alia postrestanta populacio de tiu ĉi specio, en Maroko ^[4], estas sovaĝa kaj bonfaranta kun 250 paroj.

Referencoj redakti

↑ Zohary M. 1973
↑ Akman Y. 1995
↑ Akcakaya H.R. 1990
↑ Mediteraneaj sekaj duonarbaroj de akacio kaj arganio

Bibliografio redakti

angle Akçakaya, H.R. 1990 : Bald ibis (Geronticus eremita) population in Turkey: An evaluation of the captive-breeding project for reintroduction. Biological Conservation 51: 225-237
angle Akman, Y. 1995 : Tükiye Orman Vejetasyonu. Ankara Üniversitesi Yayinlari. Ankara, Turkujo.
angle Zohary, M. 1973 : Geobotanical Foundations of the Middle East. 2 vols. Fischer, Stutgart, and Sweets and Zeitlinger, Amsterdam. 739 pp.

Vidu ankaŭ redakti

Palearktisaj mediteraneaj arbaroj, duonarbaroj kaj arbustaroj
PA1201 Egeaj kaj okcident-turkaj sklerofilaj kaj miksaj arbaroj	Bulgario, Grekio, Nord-Makedonio, Turkio
PA1202 Anatoliaj koniferaj kaj deciduaj miksarbaroj	Turkio
PA1203 Kanariaj sekaj duonarbaroj kaj arbaroj	Hispanio
PA1204 Korsikaj foliaj kaj miksaj montarbaroj	Francio
PA1205 Kretaj mediteraneaj arbaroj	Grekio
PA1206 Kipraj mediteraneaj arbaroj	Kipro
PA1207 Orient-mediteraneaj koniferaj-sklerofilaj-foliarbaj arbaroj	Israelo, Jordanio, Libano, Sirio, Turkio
PA1209 Iberaj sklerofilaj kaj kvazaŭdeciduaj arbaroj	Hispanio, Portugalio
PA1210 Iliraj deciduaj arbaroj	Albanio, Bosnio kaj Hercegovino, Kroatio, Grekio, Italio, Slovenio
PA1211 Italaj sklerofilaj kaj duondeciduaj arbaroj	Francio, Italio
PA1212 Mediteraneaj sekaj duonarbaroj de akacio kaj arganio	Alĝerio, Kanarioj ( Hispanio), Maroko
PA1213 Mediteraneaj sekaj duonarbaroj kaj stepo	Alĝerio, Egiptio, Libio, Maroko, Tunizio
PA1214 Mediteraneaj nordafrikaj arbaroj kaj duonarbaroj	Alĝerio, Libio, Maroko, Tunizio, Hispanio
PA1215 Nordorient-hispanaj kaj sud-francaj mediteraneaj arbaroj	Francio, Hispanio
PA1217 Pind-montaraj miksaj arbaroj	Albanio, Grekio, Nord-Makedonio, Serbio
PA1220 Sud-anatoliaj koniferaj kaj deciduaj montarbaroj	Israelo, Libano, Sirio, Turkio
PA1222 Tirenaj-adriatikaj sklerofilaj kaj miksaj arbaroj	Francio, Italio, Kroatio

Eksteraj ligiloj redakti

Kategorio Orient-mediteraneaj koniferaj-sklerofilaj-foliarbaj arbaroj en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

	Portalo pri Azio
	Portalo pri Biologio
	Portalo pri Geografio

[1] Zohary M. 1973

[2] Akman Y. 1995

[3] Akcakaya H.R. 1990

[4] Mediteraneaj sekaj duonarbaroj de akacio kaj arganio

[1]

[2]

[3]

[4]